Nationale jamboree !

Groetjes vanuit het internetcafe op het terrein van de jamboree.

Om mij heen zitten 39 anderen te chatten, loggen en te surfen. Belachelijk eigenlijk, want buiten schijnt de zon en is het heeeerlijk weer. Gelukkig is de reusachtige tent(!) open aan de zijkanten en kijk ik zo vanaf mijn tafel over het kampterrein.

Ik ben gisteren aangekomen en help 2 dagen mee met de boyz van Orientatie. Het meeste werk was dus al voorbereid maar ik was gevraagd omdat ik redelijk veel van de GPS weet en misschien zou dat handig zijn. Gelukkig bleekl dat vandaag best handig en heb ik al een beetje mijn nut bewezen.... Natuurlijk ben ik ook verder druk aan het werk maar ik had even tijd en dacht, kom laat ik eens bloggen.

De sfeer hier is best lekker en natuurlijk heeft het eerste zomerweer van dit jaar daaraan meegeholpen. Zometeen ga ik lekker eten in het medewerkersrestaurant, vanavond schnitsel of zo.... mmmm

Ik wens iedereen heel veel zon toe vanaf de tent in Boxtel, groetjes Reinier

oja, gisteren kreeg ik een telefoontje van de boekhouder dat ik mijn nieuwe Nokia mocht ophalen bij de GSMwinkel... JOEPIE!!! Ik heb nu weer een nieuw speeltje met veel knopjes 'en een camera ingebouwd... een nokia 6230 voor de kenners. "een kinderhand is gauw gevuld..."

Blaren en spelletjes

Jeetje, al een tijdje geen blog meer van ons. Tja, vakantietijd hé; waarschijnlijk ook weinig lezers deze dagen.

Maar voor die die toch even langswippen een snelle blog om even weer op de hoogte te zijn:

Vorige week was de vierdaagse en was ik daar EHBOer bij het scoutingkamp. Er liepen ca. 300 scouts weer de tocht der tochten en er was een heel verzorgingsteam paraat waaronder zo`n 18 EHBOers, 2 fysiotherapeuten, 2 artsen (Allemaal van de MES (Medische en Ehbo Stam)) LAROstam mensen met bijpassende grote auto`s en een 25 tal posthouders e.d.
De meesten waren zaterdag al gekomen maar ik vond het best om maandag pas te beginnen. De eerste dag hadden we een EHBOtraining om er weer even in te komen. Ook werden we door de arts bijgekletst over mogelijke problemen van de lopers, anders dan blaren. We mochten ook nog even sportmassage doen, maar we moesten beloven dat we dat deze 4 dagen aan de fysio overlieten...(?)

Maandagavond was ik al gelijk druk met de lopers die prefentief ingetaped wilden worden. Ze weten van zichzelf dat ze snel blaren krijgen en voorkomen zo problemen door de plekken alvast te verstevigen met tape.
Dinsdag en woensdagavond was ik na het werk (jaja er moest ook gewerkt worden) weer ri. Nijmegen en ging ik de lopers verzorgen (Blaren prikken dus, veeel blaren) en daarna om 2200 naar huis toe. Niet echt gezellig voor Angelique....
Woensdagavond bleef ik daar en na het werken op het VVC (Voet Verzorgings Centrum) ging ik naar bed waarna ik er om 0400 uit moest om te vertrekken naar de post op de route.
Bij Milsbeek stonden we met een aantal de lopers op te wachtten. Ook nietscouts werden geholpen als we het niet druk hadden, en die waren daar heel blij om want bij de rodekruispost was een wachttijd van 1,5 uur, bij ons 7 minuten....
`s Avonds weer in het VVC aan de slag en daarna snel de slaapzak in.
Weer heel vroeg eruit, 0415 was de bedoeling.... om 0500 werd ik gewekt of ik niet eens mee ging....KUT VERSLAPEN!!!! Gelukkig was ik niet alleen en gingen we met z`n 3en snel met mijn bus naar de post waar de opbouw al begonnen was. Je begrijpt wel dat wij dat de hele dag hebben moeten aanhoren...
We stonden op de hoek bij Heumen, het eigenlijke begin van de Via Gladiola... het laatste stuk, één lange rechte weg tot Nijmegen van 9 kilometer lang. Bere druk met lopers, kijkers en muziek. Reuze gezellig en de lopers, moe of niet, lopen dit stuk alsof er niets aan de hand is. In feite is het zo als je hier voorbij bent gaat de rest vanzelf.

Niet echt druk gehad de laatste dag, maar wel veel mensen moeten opbeuren die er helemaal doorheen waren, maar ze hadden nu 190 kilometer gelopen en ze moesten natuurlijk de laatste 10 km wel even afmaken.. de meeste is dat gelukkig ook gelukt...

---

Verder heb ik 2 weken geleden mijn Playstation2 gekregen. :-)

Omdat ik een sony tv had gekocht kreeg ik gratis een PS2 toegesturd, das best aardig. En wat helemaal leuk was is dat er een eyetoy bijzit (een camera waarmee je spelletjes kan doen..) Angelique, Rowan en ik hebben het helemaal ondekt!
Je ziet jezelf in beeld en door bv met je armen te zwaaien sla je kleine karatemannetjes van het scherm. Super verslavend en erg lachwekkend..

Natuurlijk ook de nodige schietspelletjes aangeschaft via internet en zit nu veel te veel voor de tv. Maar het s echt leuk speelgoed! Ik moet alleen nog een paar leuke games voor Rowan zien te vinden...de meeste zijn gewoon nog veel te lastig...



Komende week ben ik een paar dagen op de NAtJAm. Helpen bij de Hikes... Ik hou jullie op de hoogte!

mooi weer toegewenst en een fijne vakantie!

GOEIE MORGEN!

Tja alweer een doorregend weekend achter de rug. Waar blijft de zomerzon nou? Het is gewoon eng hoe bleek mijn buik nog is! (tja toch maar een paar maal onder de zonnebank anders schrikt de mensheid zo als de zon er aan denkt dat het zomer is en eindelijk gaat schijnen!)

Een heerlijk rustig en een beetje lui weekend gehad, Rowan was er weer en dat is altijd gezellig!Hij was zo druk bezig met het nieuwe speelgoed van zijn verjaardag dat we er geen kind aan hadden!
Verder hebben we veel sponsbob gekeken (hellup) gelezen, geslapen en nog even naar het feest v/d cristo geweest. En eigenlijk een heerlijk rustig druilig weekendje gehad.

Nu weer druk aan het werk.
Zelfs Rowan had geen zin om zich aan te kleden en naar school te gaan tja zo laat pas vakantie is ook niet leuk maar ja die 2 weken gaan ook snel voorbij en dan is het feest!
En ik maar hopen dat morgen de zon weer gaat schijnen zodat het voor ons niet meer zo lang duurt voordat we in de vakantie stemming komen...

'Kissing in the rain'

Een wijs iemand zei het al: "Maar ach met een beetje fantasie is regen ook best leuk. "   jaja ;-)

 

De zomer komt inderdaad niet echt van de grond, dus moeten we het beste ermaar van maken...kan dat dan....ja volgens mij wel.

 

Natuurlijk hebben we allemaal liever de zon die lekker op onze huid bakt (en mij een beetje bruiner kleurt! BAH wat ben ik nog wit...) maar regen kan best lekker zijn.

 

Het is toch heerlijk als je in je tentje ligt en je hoort de dikke druppels op het tentzeil spatten, lekker knus tegen elkaar aan liggen en genieten van het moment..

Of als de donkere lucht nadert en je, vanuit je flat op 4 hoog (7 trappen!), de bui ziet uitbarsten en en je een prachtig uitzicht heb op de bliksem... prachtig, ik kan daar echt van genieten

 

Maar als je verrast word door een harde zomerregen en samen lekker tot op het bot nat wordt, en dan lekker zoenen!! Jeetje wat is kussen lekker als je doorweekt bent van de regen. Je natte lichamen tegen elkaar en je mond en gezicht die glibberig en glad zijn terwijl je kust. Het brengt kussen naar een heel ander niveau!

Begrijp me nu niet verkeerd, zoenen 'op het droge' is ook super, en ik krijg niet een erectie als er regenwolkjes op de weerkaart staan, maar het kan gewoon heel erg lekker zijn!

 

Voor iedereen die nog nooit in een stortbui gezoend heeft raad ik gewoon aan, zoek een (gewillig)slachtoffer uit en ga in de regen staan, echt waar je zal het met me eens zijn!

 

Kwam ook een mooi verhaal tegen op internet:

 

Neem tijd om te leven

Ze had boodschappen gedaan in de supermarkt met haar mama. Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld. Het stortregende buiten. De soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.
We stonden allemaal onder de luifel en de ingang van de supermarkt. We wachtten, sommigen geduldig, anderen geirriteerd, omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid. Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid, en in het gezicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoeld.
Herinneringen van rennen, en spetteren als een kind, zo zorgeloos stroomden binnen als een welkome onderbreking ven een dag met zorgen.

Haar stem was zo mooi toen het de hynotische trance onderbrak.

• "Mama, laten we door de regen gaan rennen," zei ze.

• "Wat?" Vroeg Mama.

• "Laten we door de regen gaan rennen!" herhaalde ze.

• "Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt," antwoordde mama.  

Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde:

• "Mama, laten we door de regen gaan rennen."

• "We worden doornat als we dat doen," zei mama.

• "Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen," zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok.

• "Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden? "

• "Weet je dat niet meer? Toen je met papa praatte toen zei je, 'Als God ons hierdoorheen kan helpen, kan hij ons door alles heen helpen! "

Iedereen was opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde als de regen. We stonden allemaal doodstil. De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg.
Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden het weglachen, of haar voor gek uitmaken. Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven. Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof.
"Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen.
Als God ons nat laat worden, nou, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig," zei mama.
En daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te lachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen.
Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat. Ze werden doornat. Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's. En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig.

Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiele bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen... Vergeet daarom niet om tijd te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken.
Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd. Een vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan het leven. Ik hoop dat je het leuk vind.
IK HOOP DAT JE STEEDS DE TIJD NEEMT OM DOOR DE REGEN TE RENNEN.
Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden, een uur hen te waarderen, en dag om van hen te houden, maar een heel leven om hen te vergeten. Stuur dit naar mensen die je nooit zal vergeten. Het is een korte boodschap om ze te laten weten dat je ze nooit zal vergeten.
Als je het naar niemand doorstuurt, dan betekent dat dat je gehaast bent. Neem de tijd om te leven! Houdt contact met je vrienden, je weet nooit wanneer je elkaar nodig hebt.

Bedankt Sophie!.

Laat nu de regen maar komen!

    Prettig weekend allemaal

 

 

HAP!

 Zaterdag zijn Angelique en ik op bezoek geweest bij Sjimmie (mijn collega).

 

Sjimmie wooont in Ruurlo en is daar actief bij de politiehondenvereniging. (Als trainer niet als hond...) En omdat wij dat nog nooit van dichtbij hadden gezien gingen we even kijken.

 

Het weer was een beetje wisselend, maar toch nog droog genoeg om lekker een dagje op pad te gaan. Joya vond het al helemaal best dat we lekker weg gingen (Hoewel autorijden nooit echt een liefhebberij is van haar). Maar eenmaal aangekomen vond ze het prachtig want er waren wel 20 andere honden, ook allemaal mechelseherder net als zij.

Het was prachtig om tee zien hoe deze honden een object bewaakten of een boef van de fiets sleurde. Ook als er geschoten of (best hard) geslagen werd gaven ze geen krimp en grepen de 'bad guys' bij hun lurven (onderbeen of bovenarm in dit geval)

 

De honden hadden het echt enorm naar hun zin, ze konden nietwachtten totdat ze weer mochten happen en werden iedere keer ernorm blij als ze opgehaald werden.

 

En in tegenstelling wat veel mensen denken, als je deze honden ging aaien werden ze helemaal blij en knuffelig, soms vergaten ze gewoon even dat ze een stoere politiehond waren en dachten dat ze een klein schoothondje waren en wilden bij je op schoot klimmen. De puppies die er waren (die Angelique errug aardig vond (nee ! we nemen geen puppy!))hadden soms het idee dat zij al echte politiehonden waren en hapten zachtjes in je been, net als de mamas en papas....leuk hoor

 

Na een uurtje of 2 te hebben toegekeken vond Sjimmie het hoog tijd dat ik mar eens in zo`n pak moest en ervaren hoe het is om zo`n hond aan je lijf te hebben.

Natuurlijk wou ik dat best doen (al was ik al wel een beetje voorzichtig, die honden gingen er best vel op en die man in dat pak was een 'prof' die het vaak deed...slik)

 

foto...

 

Nadat ik me in een loodzwaar en (gelukkig) erg dik pak gehezen had waggelde ik de baan op. Ik kreeg nog wat instructies van Sjim en toen kwam de hond......

Omdat ik met mijn rug naar de hond toestond hoorde ik hem aanstormen....

en dan was het stil, en dat weet je dat de hond in de lucht hangt en dan.... HANG!! daar had ik een wilde politiehond in mijn arm. Pfoei, gelukkig had ik extra bescherming om mijn bovenarmen dmv een neopreem band (net als een duikerspak) en dat dikke pak, dat hondje was heeel hard aan het bijten en schudden. Ik kon nog maar net blijven staan.

 

foto...

 

Om het nog lastiger te maken moest ik ook nog een stuk weglopen met die hond aan mn arm. Daarna kwam de baas (pfoei..) en liet de hond los en werd ik 'getransporteerd' met aan de ene hand de hondenbegeleider en aan de andere kant een errug waakzame hond. Op het moment dat ik wat zou doen zou deze hond me weer grijpen!!

 

Deze actie heb ik nog 2 keer met een andere hond gedaan. De laatste keer was het de beruchte hond van Sjimmie zelf : Benzai. Deze traint al niet meer maar heeft in haar dagen heel wat 'pakwerkers' plat gekregen en Sjimmie en zijn maten vonden het wel leuk om mij dat even te laten voelen.

Nou deze greep me niet alleen enorm woest, maar dorr een neerhalende bewezing ging ik best snel tegen de vlakte. En daar lig je dan, met een pak van een paar tientallen kilos die je bewegingsvrijheid enorm verhindert, en een woeste hond die echt niet los ging laten.

'Gewoon weer opstaan' zei Sjimmie. Ja hallo!! Met alleen dit pak aan zou opstaan lastig zijn, maar met dit pak én een woeste hond......

Maar met wat tips van Sjimmie lukte het ook nog...

 

Toen ik daarna het pak uitdeed was ik kapot... wat is dát zwaar zeg. Nu een dag later voel ik het behoorlijk in mijn spieren en geloof ik dat ik blij kan zijn dat ik niet bont en blauw ben..

Maar het was een hele leuke dag en zeker een leueke en bijzondere ervaring.

 

 

 

 

 

JAJA mijn eigen blogje

het is zover ik heb mijn eigen blog (met foto's!)ik heb aleen een vraagje aan de ervaren bloggers... ik kan op mijn blog foto's plaatsen maar niet meer dan 1 per item via het programma hello.
Nu wil ik graag dat er een onderdeel foto's komt die je aan kunt klikken en dan een hele reeks foto's kunt bekijken...

Wie heeft er tips??

Voor mijn blog klik hier

Troy

Vandaag een heerlijke vrije dag genoten. Lekker uitslapen en zo.....

Om de dag af te sluiten zijn we gezellig naar de bios geweest. (Oranje ontlopen ) Het was heerlijk rustig.

We zijn naar Troy geweest Ik omdat het me een mooie actiefilm leek en Angelique vanwege Brad Pitt met lange blonde lokken....(ieder zijn eigen prioriteiten...)

Het verhaal was mooi uitgespeeld en de scenes groots aangepakt (Hoewel ik denk dat er veel met de computer bijgeplakt was, maar netjes en niet zichtbaar)Ook de scene met het paard van troje was natuurlijk erbij, erg leuk gedaan.
Angelique verzekerde mij dat veel scenes met Brad erg! mooi waren (zucht en veel ah`s) dus ook ik heb genoten ;-)

Wij kunnen zeker aanraden om de film te gaan kijken en deze zal ook in onze dvd-collectie erbij moeten.