HAP!

 Zaterdag zijn Angelique en ik op bezoek geweest bij Sjimmie (mijn collega).

 

Sjimmie wooont in Ruurlo en is daar actief bij de politiehondenvereniging. (Als trainer niet als hond...) En omdat wij dat nog nooit van dichtbij hadden gezien gingen we even kijken.

 

Het weer was een beetje wisselend, maar toch nog droog genoeg om lekker een dagje op pad te gaan. Joya vond het al helemaal best dat we lekker weg gingen (Hoewel autorijden nooit echt een liefhebberij is van haar). Maar eenmaal aangekomen vond ze het prachtig want er waren wel 20 andere honden, ook allemaal mechelseherder net als zij.

Het was prachtig om tee zien hoe deze honden een object bewaakten of een boef van de fiets sleurde. Ook als er geschoten of (best hard) geslagen werd gaven ze geen krimp en grepen de 'bad guys' bij hun lurven (onderbeen of bovenarm in dit geval)

 

De honden hadden het echt enorm naar hun zin, ze konden nietwachtten totdat ze weer mochten happen en werden iedere keer ernorm blij als ze opgehaald werden.

 

En in tegenstelling wat veel mensen denken, als je deze honden ging aaien werden ze helemaal blij en knuffelig, soms vergaten ze gewoon even dat ze een stoere politiehond waren en dachten dat ze een klein schoothondje waren en wilden bij je op schoot klimmen. De puppies die er waren (die Angelique errug aardig vond (nee ! we nemen geen puppy!))hadden soms het idee dat zij al echte politiehonden waren en hapten zachtjes in je been, net als de mamas en papas....leuk hoor

 

Na een uurtje of 2 te hebben toegekeken vond Sjimmie het hoog tijd dat ik mar eens in zo`n pak moest en ervaren hoe het is om zo`n hond aan je lijf te hebben.

Natuurlijk wou ik dat best doen (al was ik al wel een beetje voorzichtig, die honden gingen er best vel op en die man in dat pak was een 'prof' die het vaak deed...slik)

 

foto...

 

Nadat ik me in een loodzwaar en (gelukkig) erg dik pak gehezen had waggelde ik de baan op. Ik kreeg nog wat instructies van Sjim en toen kwam de hond......

Omdat ik met mijn rug naar de hond toestond hoorde ik hem aanstormen....

en dan was het stil, en dat weet je dat de hond in de lucht hangt en dan.... HANG!! daar had ik een wilde politiehond in mijn arm. Pfoei, gelukkig had ik extra bescherming om mijn bovenarmen dmv een neopreem band (net als een duikerspak) en dat dikke pak, dat hondje was heeel hard aan het bijten en schudden. Ik kon nog maar net blijven staan.

 

foto...

 

Om het nog lastiger te maken moest ik ook nog een stuk weglopen met die hond aan mn arm. Daarna kwam de baas (pfoei..) en liet de hond los en werd ik 'getransporteerd' met aan de ene hand de hondenbegeleider en aan de andere kant een errug waakzame hond. Op het moment dat ik wat zou doen zou deze hond me weer grijpen!!

 

Deze actie heb ik nog 2 keer met een andere hond gedaan. De laatste keer was het de beruchte hond van Sjimmie zelf : Benzai. Deze traint al niet meer maar heeft in haar dagen heel wat 'pakwerkers' plat gekregen en Sjimmie en zijn maten vonden het wel leuk om mij dat even te laten voelen.

Nou deze greep me niet alleen enorm woest, maar dorr een neerhalende bewezing ging ik best snel tegen de vlakte. En daar lig je dan, met een pak van een paar tientallen kilos die je bewegingsvrijheid enorm verhindert, en een woeste hond die echt niet los ging laten.

'Gewoon weer opstaan' zei Sjimmie. Ja hallo!! Met alleen dit pak aan zou opstaan lastig zijn, maar met dit pak én een woeste hond......

Maar met wat tips van Sjimmie lukte het ook nog...

 

Toen ik daarna het pak uitdeed was ik kapot... wat is dát zwaar zeg. Nu een dag later voel ik het behoorlijk in mijn spieren en geloof ik dat ik blij kan zijn dat ik niet bont en blauw ben..

Maar het was een hele leuke dag en zeker een leueke en bijzondere ervaring.