'Kissing in the rain'

Een wijs iemand zei het al: "Maar ach met een beetje fantasie is regen ook best leuk. "   jaja ;-)

 

De zomer komt inderdaad niet echt van de grond, dus moeten we het beste ermaar van maken...kan dat dan....ja volgens mij wel.

 

Natuurlijk hebben we allemaal liever de zon die lekker op onze huid bakt (en mij een beetje bruiner kleurt! BAH wat ben ik nog wit...) maar regen kan best lekker zijn.

 

Het is toch heerlijk als je in je tentje ligt en je hoort de dikke druppels op het tentzeil spatten, lekker knus tegen elkaar aan liggen en genieten van het moment..

Of als de donkere lucht nadert en je, vanuit je flat op 4 hoog (7 trappen!), de bui ziet uitbarsten en en je een prachtig uitzicht heb op de bliksem... prachtig, ik kan daar echt van genieten

 

Maar als je verrast word door een harde zomerregen en samen lekker tot op het bot nat wordt, en dan lekker zoenen!! Jeetje wat is kussen lekker als je doorweekt bent van de regen. Je natte lichamen tegen elkaar en je mond en gezicht die glibberig en glad zijn terwijl je kust. Het brengt kussen naar een heel ander niveau!

Begrijp me nu niet verkeerd, zoenen 'op het droge' is ook super, en ik krijg niet een erectie als er regenwolkjes op de weerkaart staan, maar het kan gewoon heel erg lekker zijn!

 

Voor iedereen die nog nooit in een stortbui gezoend heeft raad ik gewoon aan, zoek een (gewillig)slachtoffer uit en ga in de regen staan, echt waar je zal het met me eens zijn!

 

Kwam ook een mooi verhaal tegen op internet:

 

Neem tijd om te leven

Ze had boodschappen gedaan in de supermarkt met haar mama. Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld. Het stortregende buiten. De soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.
We stonden allemaal onder de luifel en de ingang van de supermarkt. We wachtten, sommigen geduldig, anderen geirriteerd, omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid. Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid, en in het gezicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoeld.
Herinneringen van rennen, en spetteren als een kind, zo zorgeloos stroomden binnen als een welkome onderbreking ven een dag met zorgen.

Haar stem was zo mooi toen het de hynotische trance onderbrak.

• "Mama, laten we door de regen gaan rennen," zei ze.

• "Wat?" Vroeg Mama.

• "Laten we door de regen gaan rennen!" herhaalde ze.

• "Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt," antwoordde mama.  

Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde:

• "Mama, laten we door de regen gaan rennen."

• "We worden doornat als we dat doen," zei mama.

• "Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen," zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok.

• "Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden? "

• "Weet je dat niet meer? Toen je met papa praatte toen zei je, 'Als God ons hierdoorheen kan helpen, kan hij ons door alles heen helpen! "

Iedereen was opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde als de regen. We stonden allemaal doodstil. De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg.
Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden het weglachen, of haar voor gek uitmaken. Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven. Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof.
"Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen.
Als God ons nat laat worden, nou, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig," zei mama.
En daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te lachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen.
Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat. Ze werden doornat. Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's. En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig.

Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiele bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen... Vergeet daarom niet om tijd te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken.
Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd. Een vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan het leven. Ik hoop dat je het leuk vind.
IK HOOP DAT JE STEEDS DE TIJD NEEMT OM DOOR DE REGEN TE RENNEN.
Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden, een uur hen te waarderen, en dag om van hen te houden, maar een heel leven om hen te vergeten. Stuur dit naar mensen die je nooit zal vergeten. Het is een korte boodschap om ze te laten weten dat je ze nooit zal vergeten.
Als je het naar niemand doorstuurt, dan betekent dat dat je gehaast bent. Neem de tijd om te leven! Houdt contact met je vrienden, je weet nooit wanneer je elkaar nodig hebt.

Bedankt Sophie!.

Laat nu de regen maar komen!

    Prettig weekend allemaal