BRRRRRRRRRRRRRR

Het is half 8 s,ochtends ben net wakker (wat uitslapen voor mij betekend)en de wind, regen en wat al niet meer beukt tegen het raam aan. BRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR!
Gelukkig heeft Reinier (die nu om 7 uur moet beginnen ipv 8.30)de kachel hoog aan gelaten zodat de kamer heerlijk warm is en ik met een kop koffie rustig wakker kan worden...
Gisteren gezellig met z,n tweetjes de kou en nattigheid getrotseerd om weer eens ouderwets te schoppen op koopavond.Dan heeft t weer wel weer zijn voordelen, het was gelukkig niet zo druk zijn snel geslaagd en hebben ons heerlijk verwarmd en onze buiken gevuld bij Le grant Royal mmmmmmm opwarmen met port, heerlijk lam gegeten, het eten en de ambiance is daar altijd ok!! Toch maar vaker uit eten gaan!!!

Verder gisteren middag nog ge-ehbo,d... was net aan t afrekenen bij de winkel en ik hoor iemand zeggen dat er alweer iemand buiten ligt...
Pak mijn spullen loop naar buiten met de verwachting dat mensen met t slachtoffer bezig zijn omdat er wel 15 mensen bij staan ... maar nee hoor ze hebben haar gewoon zo laten liggen.
Ik in actie dus, tassen op de grond gegooid fitale functies gecheckt (gelukkig ok) en haar in de stabiel zijligging gelegt en iemand van de supermarkt 112 laten bellen.
Bij navraag bleek ze al enige minuten buiten bewustzijn te zijn dus veel aanroepen maar geen reactie...
ineens zag ik wat spiertrekking bij haar ogen en handen diegene die 112 belde was bij me dus ik gaf door dat ik vermoed dat ze een epileptische aanval heeft. Na wel 4x aan omstanders gevraagt te hebben om jassen of dekens kwam de stomerij met een dik dekbed aan die ik om t slachtoffer heb gewikkeld. Buiten op de grondliggen met dit weer is erg koud zeker als je bewusteloos bent. Vlak voordat de ambulance kwam kwam ze gelukkig weer bij en bleek idd epilepsie te hebben. op wat blauwe plekken en pijnlijke spieren na was ze gelukkig weer ok.
pfffffff ik ben dan wel verpleegkundige in spee en heb reanimatie en zo gehad maar t blijft altijd spannend om het zo tegen te komen.

Ook met epilepsie heb ik op mijn werk veel te maken maar dan ken je de bewoners en weet je hoelang ze normaal in een insult zitten. Zo een wildvreemd iemand zien waarvan het niet overduidelijk een insult is was toch best spannend.
Blijf t stoer vinden dat ik gewoon en rustig handel en ook anderen kan aansturen. Heb gelukkig nog nooit hoeven te reanimeren op straat en met Reinier maar afgesproken om de kiss of life een handig hulpmiddel om veilig mond op mond beademing toe te kunnen passen maar steeds bij me te dragen, je weet maar nooit...