Schuif

Tja… het moest er natuurlijk een keer van komen; ik ben onderuit gegaan met de motor.

Afgelopen week reed ik vanaf mijn werk naar huis. Natuurlijk net toen ik op de motor stapte brak er een reuze wolkbreuk los. Ook op de dag dat ik mijn luxe motorbroek niet bij me had…. Deze lag ergens in de kast en omdat ik aan de late kant was wou ik niet verder zoeken (het was tenslotte toch zonnig…)

Balend dat mijn broek in 3 tellen doorweekt was reeds ik rustig vanaf het magazijn over het industrieterrein. Met een gangetje van ongeveer 50 km per uur reed ik op een bocht van 90 graden af. (de muziek gaat nu langzaam harder… voelen jullie de opgebouwde spanning al?)

Omdat ik de weg wel heel erg nat vondt met die grote plassen besloot ik mijn snelheid te verminderen. Toen ik de remhendel inkneep voelde ik al snel iets wat je als motorrijden liever niet voelt… mijn wielen blokkeerden en begonnen te slippen: aquaplaning.
Als in een flits reageerde ik en liet ik mijn rem los, ik voelde dat ik weer 'contact' had met de weg. Mijn hard klopte in mijn keel en mijn adrenaline piekte toch recordhoogtes.
Ondertussen vond ik nog steeds dat ik te snel reed voor die scherpe bocht en besloot ik héél voorzichtig te remmen, achteraf misschien niet verstandig.

Op het moment dat ik de rem inkneep gleed mijn achterwiel onder mij vandaag en schoof de motor op zijn kant. Als in een slowmotion beleefde ik de volgende seconden: ik viel over mijn motor heen die al op haar kant lag en ik sloeg over de kop op het asvalt en rolde over mijn zij het grasveld op rakelings langs een verkeersbord.

'AU' dacht ik terwijl ik op mijn rug in het kletsnatte gras lag. Ik voelde mijn knie, die al kletsnat was, natter worden met een bekend warm gevoel: bloed. Mijn schouder voelde gedeukt maar heel. Voorzichtig stond ik op en concludeerde dat ik nog verder nog heel was. Mijn opgeluchte gevoel maakte snel plaats voor een stekend gevoel dat mijn maag als een spons samenkneep: mijn motor!

Daar lag ze op haar zij tegen de stoeprand. Ik greep haar en tilde haar voorzichtig op. Het viel me op hoe zwaar ze eigenlijk was en dat ik haar nog nooit op haar kant had zien liggen. Met een kloppend hard nam ik plaats op het zadel. Ik concludeerde dat mijn remhandel door de val een stuk korter geworden was en meende dat het stuur een tikje verbogen was. Hoewel ik daarvan enorm baalde dacht ik op dat moment eventjes maar aan één ding…. Start ze nog?

Terwijl ik op de startknop drukte en de startmotor hoorde ronddraaien kreeg ik het benauwd en deed mijn buik nog meer pijn: ze startte niet!. Bij de tweede poging sloeg de motor aan en ik voelde de zuurstof mijn longen weer vullen. De motor draaide.

Terwijl ik alles nakeek of er geen metertjes storingen aanwezen of rode lampjes die opflitste om mijn opluchting weer teniet te doen viel me wel iets op: de motor klonk luider dan normaal! Al snel wist ik wat dat betekende, de uitlaat was ergens stuk. Bij nadere instectie zag ik een verbogen zijsteun en bleek de uitlaat verder heel. Wat dat extra geluid betekende moest ik thuis maar verder uitzoeken.

Voorzichtig zette ik de motor in de eerste versnelling en reeds ik met een lage snelheid de snelweg op. Voorzichtig verhoogde ik de snelheid naar 80 en reed achter een touringcar de ijsselbrug over. Op het velpervroek begon ik me te realiseren dat ik echt pijn had aan mijn schouder en mijn knie maar dat de motor het nog deed. Voorzichtig de Pley over en thuis gekomen zette ik de motor weer voor de deur.

Boven gekomen ving Angelique me op in de gang. Haar lachende ogen (ik was kletsnat geregend) veranderde snel toen ze hoorde wat er gebeurd was; ik ben gevallen. Ongerust en enorm geschrokken vroeg ze of ik in orde was. Ik bevestigde dat allemaal en ik herriner me dat ik me enorm klote voelde omdat mijn motor beschadigd was.

Op de bank uitrustend kwamen we allebei weer tot rust en verbaasde Angelique zich dat ik zo baalde dat mijn motor beschadigd was. 'je bent toch heel! Je hebt geluk gehad' en ik wist dat ze gelijk had….. maar toch.

De volgende morgen de schade geanaliseerd:

Reinier:

• knie pijnlijk en schaafwond,
  
• schouder pijnlijk en spieren gevoelig,
  
• flinke deuk in mijn ego
  
• een mobieltje die door de klap dood is!
  

Motor:

• Motorsteun verbogen,
  
• Krassen op handvat,
  
• Remhandel afgebroken tot stompje,
  
• Stuur licht verbogen,
  
• Klein gaatje in einddemper van de uitlaat (waarschijnlijk een kiezelsteentje)
  

Ik weet dat ik enorm mazzel gehad heb. Ik laat me natuurlijk niet ontmoedigen en ga snel weer rijden. Ik laat alleen de motor wel eerst even nakijken of er verder geen schade is aan belangrijke onderdelen. Mijn helm en motorkleding is wonder boven wonder niet beschadigd, zelfs geen krasjes!

Ik ga op internet op zoek naar een andere uitlaat (een nieuwe kost bijna €400,-!) en een motorsteun. Gelukkig kan ik met de auto naar mijn werk. Al met al een enorm spannend avontuur wat ik liever niet meegemaakt had.