Vandaag zijn we lekker naar de Efteling geweest.
Van Oma hadden we een poosje terug al 2 vrij-kaartjes gekregen, en die moesten we voor 1 november gebruiken. Datum geprikt en Cheyenne ook uitgenodigd. (Michael wou liever naar voetbal) Cheyenne en Rowan waren er vrijdagavond al en op die manier konden we natuurlijk vroeg vertrekken.
Transport was nog wel even een probleem; in mijn bus passen slechts 3 personen, en dus niet 4.... Vele pogingen om een auto te lenen mislukten zodat ik een auto moest huren. Op het laatste moment echter mocht ik de Kia van Leo lenen. (Reuze bedankt Leo!) Dus die heb ik `s ochtends vroeg eerst opgehaald.
Onderweg natuurlijk een file bij Oss :-( En pas om 10:30 waren we bij de Efteling. En voordat we binnen waren was het al bijna 11:00 (en we waren al om 0915 vertrokken) maarnu konden we dan ook echt beginnen!
Na de prachtige ingang liepen we dan ook direct naar het mooiste van de Efteling........ het sprookjesbos! Rowan kwam erachter dat er paddestoelen staan die muziek maken! Echt vet man!
Bij de ezel een muntje gescoord; "ezelje strek-je" . Cheyenne was haar muntje bijna kwijt omdat een jongetje sneller was dan Cheyenne. Hij zou er zo mee weglopen... puh!
Verder hebben we enorm genoten in het sprookjesbos. Chocolademelk en koffie gedronken en chips en brownies gehapt. Angelique verbaasde zich nog dat het sprookjesbos vroeger veel groter was, toen ze elf was..... of leek dat maar zo?
Na het sprookjesbos in het stoomcaroussel en daarna richting Villa Volta. Dat hadden Angelique en ik nog nooit gezien, en als we het geweten hadden waren we waarschijnlijk ook niet naar binnen gegaan met de kids. De kids en ik vonden het super, Angelique moet er nog over nadenken...... ;-)
We hadden de trein al een paar keer gehoord en gezien en we moesten van Rowan echt met de trein, dus instappen maar. Bij de achtbanen stapten we weer uit! Onderweg hadden Cheyenne en ik al besloten dat we in het grote schip moesten. Rowan en Agelique gruwelden bij de gedachte en gingen in een soort rups zoal je die ook op de kermis ziet.
Cheyenne en ik waren wel weer onder de indruk van de snelheid die het schip maakte en van het gekke gevoel in onze buik.
En er zat een jongen van 4 achter ons!! Dapper!!
Daarna renden Cheyenne en ik naar de Python, gaaaaf. Helaas bleek de wachttijd tussen 30 en 60 minuten.... met ons geluk eerder de laatste dan de eerste. We besloten, met een beetje tegenzin, maar later nog eens te proberen. (nu zullen velen van jullie roepen, maar 1 uur wachtten? das niets! Nu waren de wachtrijen verder deze dag minder dan 10 minuten, dus dan is dat wel wat!)
Weer versterkt met Angelique en Rowan gingen we dapper in de houten achtbaan: Pegasus of zo. Ook erg gaaf. Rowan zat naast me en die dappere vond het wel erg indrukwekkend maar zweerde achteraf dat hij niet bang geweest was. Mijn held!
Nog nastuiterend van de achtbaan holden we naar de piranha, waar ook geen rij stond! Vreugde. Saampjes in een boot en het wilde water trotseren, gillen en brullen van plezier. Angelique kreeg een flinke plents water over haar been, maar de schade viel deze keer mee. We stonde ook leuk op de foto dat we zelfs de 'sleutelhanger met foto voor veel geld' meenamen. Leuk!
Lekker geroeid op het meer bij Fata Morgana en ook daar naarbinnen. Iedereen keek zijn ogen uit. Leuk hoor!
Bijna per ongeluk bij de Pandadroom uit, waren we bijna vergeten.
Binnen kregen we een brilletje en liepen we een grote filmzaal binnen, echt reusachtig!
De film was prachtig in 3d en er waaide wind en we voelden de snotspetters van de walrus echt. Leuk gedaan. Alles was erg indrukwekkend.
Rowan was ook erg onder de indruk en toen we naar buiten liepen was het hem teveel, hij moest overgeven. Gelukkig was het snel weer beter met hem maar sloeg hij de porie poffertjes toch maar over. Toen iedereen de poffertjes bijna ophad moest onze arme knul helaas weer overgeven, hij werd telkens witter om zijn snoetje.
Ondertussen was het al bijna kwart voor 6 en was het ook echt tijd om naar huis te gaan, teleurgesteld dat we droomvlucht en de python moesten laten schieten, maar ook moe en voldaan ginge we weer huiswaarts.
Na afslag Waalwijk (5 minuten rijden) was ik ook nog de enigste die niet aan het slapen was, maar ik was wel heel erg moe!
Volgende keer gaan we wel de andere dingen doen, en misschien eerder naar bed de avond vantevoren. pffft, wat een dag! We willen dan ook onze sponsors enorm bedanken voor deze leuke dag: Oma Drachten voor de vrijkaartjes en Leo voor het gebruik van zijn luxe automobiel. Bedankt!
