Bloed!

Vanmorgen nog even snel langs de bloedbank. Eigenlijk moest ik 2 weken geleden al maar toen was ik het vergeten (oen!) maar als je dan even belt kan je gelijk een nieuwe afspraak maken.

Ik geef al bloed sinds 1997 en ongeveer 3 á 4 keer per jaar. Je krijgt gewoon een kaartje in de bus dat je weer mag langskomen.

Dus vanmorgen extra vroeg mn nest uit ( een opgave op zich...) richting de poli-zuid. Daar aangekomen lever je je oproepkaart in en krijg je een vragenlijst.
Spannende vragen moet je elke keer weer beantwoorden: 'of ik sex heb gehad met een man, of ik ooit betaald heb voor sex, gebruikt ik drugs? ooit langer dan 6 maanden in Engeland geweest? (zelfs dat is slecht voor je bloed..)
En zo zijn er nog veel meer vragen die beantwoord moeten worden.

Daarna (meestal even wachten en een boekje lezen, maar op vrijdag 0800 ben je echt snel aan de beurt) naar de keuringsarts. Deze meet je bloeddruk en HB (dat is geloof ik je ijzergehalte) en noteerd je gewicht (bloos) . Als dit allemaal gfoed is mag je door naar de afname.

In deze ruimte staan een 10tal ligbanken. Deze stoelen zijn een kruising tussen ouderwetse tandartsstoelen en kuifje-achtige maanlandingsstoelen.
Daar ga je op liggen en dan gaat het gebeuren.

Toen al mijn gegevens gedubbelchecked waren wou ze beginnen, met een beetje aarzeling in haar stem vroeg ze;'neem je altijd af aan die kant?' (sommige mensen hebben een voorkeur of de naald in hun linker of rechterarm komt.....mij niet.) Het bleek dat mijn ader even lastig te vinden was. Nou maakt het mij niet uit waar die naald komt dus wou ik best wel even op een andere stoel liggen als ze me dan beter kan 'aansluiten'.
Nu bleek dat aan die kant mijn aders ook hier slecht te vinden waren. (Das voor het eerst trouwens, normaal hebben ze ze meteen..) Voorzichtig zocht ze er een uit en schoof ze de naald in mijn arm.
Na een paar minuten begon echter een alarm te klinken. Het piepje vertelde ons dat de bloedstroom niet snel genoeg was, je moet dan even in een soort spons of balletje knijpen om zo je bloed rond te pompen. Maar helaas werkte dat niet. Om het nog erger te maken begon ik ook de naald te voelen! Alsof die mijn ader op een een andere plek wou verlaten, erg naar. De bloedprikster (hoe noem je eigelijk zo iemand?) besloot dat het nu maar genoeg was, 385 ml is ook bijna 500 ml....

Pfft! Das een bijzondere afgifte deze keer.. na het verplichte bakje koffie en koekje ging ik weer op weg naar t werk, alsof er niets gebeurd was deze dag.

NB: Normaal gaat bloed geven echt heel soepel en normaal, laat je dus niet afschrikken door dit blogje. Niemand heeft me verwond en ik heb ook geen (blijvend) letsel (Fysiek of Mentaal)
Bloed geven is gewoon; 45 minuten én 500ml bloed geven. En je helpt er een heleboel mensen mee! Gewoon gaan doen dus!