Grote sommen geld gaan via de SHO (de samenwerkende hulporganiaties) naar de getroffen gebieden. Hulde aan alle weldoeners, ze kunnen het goed gebruiken daar!
Maar hierbij vraag ik me ook weer af, hoelang intereseren we ons nog voor deze ellende?
Toen de verschrikkelijke ramp zich voltrok waren we ineens de ellende in Dafur vergeten? Was dat voor de kerstvakantie dé ramp nu hoor je er niets meer over.
Begrijp me nu niet verkeerd, ik vind het heel erg wat er allemaal gebeurd op alle locties waar ellende is, maar ik heb een beetje de indruk dat we gewoon nu doorslaan als er weer een nieuwe ramp is.
Als er een paar jaar geleden iemand in elkaar werd geslagen vonden we dat allemaal heel erg, zeker als die persoon het niet overleefde. Maar nu komen mensen vanuit het hele land met bloemen in de kofferbak naar de plaats des onheils. Slaan we door?
Ligt het aan mij? Ben ik een beetje ongevoelig geworden? Ik loop ook niet met 3 polsbandjes om, de gele tegen kanker, de oranje tegen zinloosgeweld (voor respect) en de blauwe tegen tsunami`s. (Er zijn vast meer kleurtjes, maar ik heb geen idee welke, vergeef het me maar, aub)
En ik ben het er echt wel mee eens, en ook ik stort geld en teken petities, en heb ook een vrije dag gestort op 555, maar slaan we echt niet door? Voor wie doen we dit?
Doen we het echt voor de slachtoffers of toch een heel klein beetje om erbij te horen. Een heel erg klein beetje om stoer rond te kunnen lopen met die geile polsbandjes?
Ik hoop dat we allemaal een beetje normaler gaan doen, maar natuurlijk niet onverschillig voor ellenden in de wereld.
Ik stel voor dat iedereen die het hier mee eens is een paars polsbandje draagt.............
1 opmerking:
Wat, kut, nee toch...
mmmmmmm
rgenboogkleuren dan?
Een reactie posten